Vanaf 3 augustus 2016 zullen wij op deze pagina weer al onze werkzaamheden en belevenissen neerschrijven. Op deze manier blijft u op de hoogte hoe de sponsorgelden en donaties gebruikt worden.
Veel plezier met het lezen.
Zaterdag 6 augustus
Eindelijk hebben we een plek gevonden waar we op internet kunnen en jullie op de hoogte kunnen brengen van onze ervaringen.
Na een lange vlucht en een korte nachtrust zijn we met z'n zevenen vertrekken naar ons project in Shiriimatunda.
We zijn met 5 leden van het project, Mon, Fred, en Anja, Henk en Annie. Met ons zijn 2 zusjes meegereisd, Ine en Maria.
Ine is 2 jaren geleden al eens met het project meegereisd en heeft toen in het Mawenziziekenhuis gewerkt o.a. Op de psychiatrische afdeling. Daar was een groot tekort aan alles maar o.a. Aan separeercellen. Daarvoor hebben ze geld verzameld en ze zijn nu alles aan het regelen in het ziekenhuis.
Maar nu terug naar het begin.
Na het ontbijt zijn we meteen vertrokken naar ons project. Eerst naar de dagopvang waar ze ontzettend blij waren ons te zien. We werden al van verre begroet.
Daarna naar de Primaryschool om met het hoofd van de school te praten. Ook daar wachtte ons een warm welkom. De leraren vroegen meteen wanneer we weer bingo speelden. Dat doen we volgende week.
Wat gaan we doen? Mr. Munissi, het hoofd, wilde graag weer een klaslokaal opgeknapt hebben, de keuken afgewerkt, een nieuwe stoep gelegd en nog allerlei kleine karweitjes.
Het was inmiddels 16.00 uur en het was genoeg voor de eerste dag.
Dus terug naar de stad en een lekkere frappocino gaan drinken.
De volgende dag moesten eerst de boodschappen worden gedaan voor alle werkzaamheden.
Zand en Cement voor het bezetten van de buitenmuren van de keuken.
Omdat in de klaslokalen geen plafond is, zijn we op zoek gegaan naar een systeemplafond en gelukkig gevonden.
Omdat alles schots en schreef is is het het makkelijkste voor ons om een systeemplafond aan te brengen. Dat wordt opgehangen.
Toen Henk de muren waterpaste bleek er een verschil van 20 cm. In te zitten.
Met een systeemplafond is dat goed op te vangen.
De timmerman had, op verzoek van ons, al de ramen en het glas aangebracht zodat we meteen konden starten
Anja en Annie begonnen met het verven daarvan.
Joseph onze vaste werker is heel blij ons te zien. Hij heeft in de morgen een vaste baan bij de dagopvang.
Hij wil ook graag voor ons werken, daarom start hij midden in de nacht bij de dagopvang en werkt ook op zondagen om daarna bij ons te werken.
Pasco, onze andere vaste werker, is ook weer gearriveerd en blij ons te zien.
Hij is wel heel verdrietig want zijn vrouw is met zijn zoontje Freddy naar Dar en Salaam vertrokken en ze zijn gescheiden.
De tranen staan in zijn ogen. Zelfs wij hadden er moeite mee.
Maar goed, we moeten aan het werk.
De temperatuur is goed. Voor de Tanzanianen koud maar voor ons heel lekker en zeker om te werken.
Dat doen we dan ook tot ongeveer 17.30 uur.
Daarna naar het hotel waar Ine en Maria ook weer gearriveerd zijn en we onze ervaringen kunnen uitwisselen.
We hebben het allemaal heel goed naar de zin en nu, onder het genot van een cappuccino, wordt de website bijgewerkt.
Voor vandaag is het voldoende.
Maandag gaan we weer aan het werk en hopelijk kunnen we dan weer verslag doen.
De Masaikinderen waren erg blij met de meegebrachte autotootjes.
Geschonken door de Riethovense Spar
Woensdag 10 augustus
Eindelijk hebben we weer eens WiFi dus kunnen we jullie weer verslag doen.
In het weekend hebben we niet gewerkt maar inkopen gedaan en naar de masai geweest.
Dus op maandag konden we weer uitgerust naar het werk.
Er wordt volop gewerkt aan het systeemplafond.
De mannen zijn in een lokaal druk bezig met het plafond. Er ligt inmiddels al een stukje systeemplafond in. De Tanzanianen staan vol bewondering te kijken. Zoiets hebben ze nog nooit gezien. Er wordt aan de plaatjes gevoeld en vol bewondering naar boven gekeken.
De vrouwen hebben de ramen van het eerste lokaal aan de binnenkant klaar. Er moet nog een buitenkant en dan kunnen we het lokaal weer in orde maken. Maria en Ine helpen ons als ze tijd hebben.
Vandaag kunnen we aan het tweede lokaal beginnen.
Daar is nog veel te doen.
De timmerman heeft een schoolbank klaar en laten zien of die goed is.
De bank ziet er goed uit en hij mag verder gaan. We hebben geld ontvangen van de paters Salvatorianen om 50 schoolbanken te laten maken en de timmerman heeft beloofd dat die allemaal klaar zijn voordat we naar huis gaan. Ze moeten allemaal nog twee keer geverfd worden. Dus we hoeven niet stil te zitten.
De werkers zijn de buitenkant van de keuken aan het bezetten. Ze leveren keurig werk. Inmiddels hebben ze geleerd dat ze alles goed moeten opruimen. We moeten het wel goed in de gaten houden anders vergeten ze het wel eens.
De keuken wordt aan de buitenkant opnieuw bezet
Daarna moet ook de keuken nog aan de buitenkant geverfd worden.
Het hoofd van de school had ook heel graag dat we de waterleiding doortrokken naar de keuken. Dat is ongeveer 70 meter.
Dus er moet er met een pikhouweel een gleuf gegraven worden. Vandaag komen Augustino en Alex, onze vaste werkers, om aan dit karwei te beginnen. De mannen hebben zich gisteren al gemeld omdat ze zo blij waren dat ze weer werk hebben.
We werken met veel plezier en lachen heel wat af
2015
En zo ziet de keuken er nu uit.
Als we 's morgens bij de dagopvang aan de koffie zitten zijn de gehandicapte kinderen buiten aan het spelen. Maria en Anja hebben al heel wat touwtje moeten springen.
De kok, Diana, is 8 maanden in verwachtingen daarom neemt mama Prosper, de andere hulp, heel wat werk van haar over.
Ze zijn zo blij ons te zien en worden overal thuis uitgenodigd.
Maar het lijkt ons beter om ze allemaal uit te nodigen in een cafeetje en wat te drinken. Dat scheelt ons weer een hele dag rondrijden en volgestopt te worden met gebakken bananen. Als we bij hen op bezoek gaan moet ér gegeten worden. Dus als we op een dag 5 huisbezoeken afleggen, betekent dat ook 5 keer gebakken bananen totdat ze bij ons de neusgaten uitkomen.
De mensen zijn zo gastvrij en vriendelijk.
Zaterdag hebben we een voetbalwedstrijd. Het team van Pasco tegen de studenten van de Donboscoschool. Van de voetbalverenigingen Riethoven hebben we veel voetbalshirts gekregen. Dus komende zaterdag kunnen we twee teams in het nieuw steken.
Afgelopen vrijdag was er bij de school een belangrijke voetbalwedstrijd. Er stonden heel veel mensen langs de lijn en er werd flink aangemoedigd.
Toen wij na het werk in het cafeetje zaten kwamen de winnaars langs met de beker. In Nederland gaan ze op de platte kar in Tanzania gaan ze als een peloton over straat met gezang en gedans.
De directeur van de school bij een onderdeel van een wiel dat dienst doet als bel
De groententuintjes van de kinderen
Zaterdag 13 augustus
We hebben afgelopen dagen hard gewerkt maar ook weer veel meegemaakt. Het klaslokaal waarin we alleen de ramen moesten schilderen is schoongemaakt en kan weer ingeruimd worden.
Het lokaal van de leraren is ook bijna klaar. Over enkele dagen kunnen ze weer overhuizen.
Ondertussen zijn 2 werkers bezig met het graven van een 70 meter lange gleuf waarin we de leiding voor het water kunnen leggen naar de keuken.
De grond is keihard en er moet hard gewerkt worden met de pikhouwelen om er in te kunnen.
De andere 2 werkers zijn de keuken nog aan het bezetten. Maandag wordt al gestart met het verven daarvan op de muren die al droog zijn.
Het hoofd van de school is de koning te rijk en hij komt elke keer weer met nieuwe karweitjes. Als het mogelijk is werken we er aan en anders moet het wachten tot volgend jaar.
Naast al het werk hebben we natuurlijk ook ontspanning en er wordt heel wat afgelachen.
Met een pikhouweel moet de grond open gebroken worden
Afgelopen woensdag liepen we van het project naar het cafeetje om de dag af te sluiten.
Annie werd aangeroepen door een echtpaar met een baby en er werd druk door hen gegrabbeld in het Swahili . Er was geen touw aan vast te knopen. Dus Pasco er bijgehaald en die vertaalde.
Wat bleek.......Annie werd gevraagd of ze zaterdag, dus vandaag , aanwezig kon zijn op het doopsel van de baby. Het werd een dringend verzoek maar Annie heeft er toch maar van afgezien.
Van de voetbalclub Riethoven hebben we heel veel shirts gekregen. Voor 2 elftallen hebben we meegenomen.
Dus vanmorgen was er een voetbalwedstrijd georganiseerd tussen de hoogste klas van de Primaryschool en een lagere klas van de Secondaryschool.
Pasco was teammanager van de Primaryschool.
Voor de wedstrijd werden de voetbalshirts uitgedeeld. De vreugde was geweldig. Op de foto' s kunnen jullie zien hoe mooi ze er uit zagen.
Om 9.00 uur begon de wedstrijd en er werd gevoetbald op leven en dood.
Het voetbalveld was een grote zandvlakte maar de pret was er niet te minder om.
In de pauze kreeg iedereen en snoepje en na afloop een flesje fris. Met een stok moesten de toeschouwers van de kratten fris gehouden worden.
De Primarychool verloor met 2-0
Ine en Maria Zijn gisteren bij het Maweniziekenhuis gestart met de verbouwing. Zij hebben geld ingezameld om op de psychiatrische afdeling voor vrouwen 3 separeercellen te bouwen. Daarnaast kopen ze ook nog 4 bedden voor die afdeling en er wordt een wc gebouwd voor de staf.
Dus we zijn allemaal druk bezig.
Vanmiddag gaan we inkopen doen in de stad om in Nederland op de markten weer te kunnen verkopen en morgen hebben we rustdag.
Over enkele dagen hopen we weer op internet te komen.
Maandag 15 augustus
We hebben weer een fijn weekend gehad. Omdat Fred aan Pasco moest leren hoe hij goed moest mailen, kwam hij ook naar de stad.
Eerst naar de Coffeelounge maar geen internet. Dus maar wat gedronken. Pasco lustte wel een cappuccino en toen naar de volgende gelegenheden maar nergens geen computers mee.
We besloten te gaan eten een beetje buiten de stad, een mooi hostel gelegen in een park.
Pasco keek zijn ogen uit. Iedereen wat gegeten en na afloop daarvan zei Pasco dat hij in zijn hele leven niet gedacht had ooit in dat hostel te komen. Hij was zo gelukkig en ging alles in zijn dagboek opschrijven.
De week daarvoor had hij alle dagen veel last van zijn voet.
Hij kon maar moeilijk lopen. Wij onze deskundige blikken er op geworpen en beoordeeld dat het een eksteroog was. Het beste was om die door de dokter uit te laten snijden. Maar dat vond hij niet zo' n goed idee. Maar het werd erger en besloten werd om maar de dokter te gaan.
Annie moest van hem mee. De buitenlucht wachtkamer zat redelijk vol maar ze waren zo aan de beurt.
De dokter duwde en kneedde en Pasco jammerde. Volgens de dokter zat er een abces in de voet en moest hij antibiotica , paracetamol en nog iets.
Dus met het recept naar de apotheek in hetzelfde gebouw. Pasco is niet verzekerd dus moest hij betalen.
Toen de dokter dat hoorde riep hij dat het een speciaal geval was en dat er niets betaald hoefde worden. Het heeft dus ook al voordelen als je als Mzungu, blanke, met een Tanzaniaan naar de dokter gaat.
Toen we buiten kwamen sprong Pasco bijna een gat in de lucht, zo blij was hij dat er niet gesneden hoefde te worden. Na de eerste pil was de pijn al heel veel minder volgens hem. Misschien zijn het pillen van de kruidendokter, omdat ze zo goed werkten. Inmiddels is de voet weer genezen .
.
Op maandag werden de inkopen gedaan voor de waterleiding van het centrale punt in het midden van de school naar de keuken.
Dus er moest ook een lange tyleen slang van 70 meter gekocht worden. Die verkochten ze in een winkel langs ons hotel. De slang werd uitgerold over de straat. Onder veel Swahili geklets werd 70 meter afgemeten. Het was een stukje theater op zich.
Toen gingen Henk en Fred aan het werk om alles aan te sluiten op de waterleiding. Maar alle koppelingen lekten. Alles is hier Chinese rommel. Weer een nieuwe koppeling gehaald en pas laat in de middag was alles bijna dicht.
De slechtste koppeling werd met cement aangesmeerd om de laatste druppels te sluiten. In Nederland zou het hele werk afgekeurd worden maar hier moet je werken met veel creativiteit en de mogelijkheden die ze hier hebben.
We worden zo langzaam aan steeds creatiever.
Het maken van de betonnen aanrecht buiten
Een waterfles wordt doormidden gesneden om een verfpot van te maken. De boterkuipjes,lege koffiepotten en de blikken van de melkpoeder worden door ons zeer zorgvuldig bewaard. Je kunt er per slot van rekening alles in doen.
Inmiddels zijn we begonnen met het verven van de keuken aan de buitenkant. Dat vraagt een aantal dagen werk. We zijn erg blij dat Ine en Maria, als ze niet in het Mawenziziekenhuis hoeven te zijn, ons goed helpen.
Vandaag zijn ook de timmerlui aan de gang om in een lokaal ramen en glas aan te brengen. Als we tijd hebben moeten we ook die nog verven.
In de loop van de dag kwam een pick-up met daarop 20 schoolbanken. Hiep, hiep, hoera ze hebben zich aan de afspraak gehouden. Ze worden in een klaslokaal gezet en woensdag wordt gestart met het verven daarvan. Dat is nog een hele klus want ze moeten twee keer gedaan worden. Donderdag komen, als het goed is, de laatste 29 banken. Ook die moeten dan nog twee keer behandeld worden. Dan hebben we in totaal 50 nieuwe banken kunnen geven aan de Primaryschool. Ze zijn er dolgelukkig mee.
Het verven van alle schoolbanken
Dinsdag 16 augustus
Vandaag gaan we weer verder met het schilderen van de keuken en allerlei andere klusjes.
Uit Nederland hadden we veel zelfgemaakt, wasbaar, maandverband mee genomen. Het is hier een groot probleem als de meisjes en vrouwen ongesteld zijn. Ze moeten zich behelpen met todden, de zachte kanten van een kartonnen doos en bananenbladeren. Zoals je je wel kunt voorstellen, geeft dat vaak problemen.
Soms kunnen de meisjes niet naar school omdat ze niets hebben. Dus aan een juffrouw gevraagd welke meisjes de meeste problemen hebben. De juffrouw gaf een show weg hoe ze liep als ze doorgelekt was. Het was kostelijk om te zien en heel herkenbaar.
We hebben ongeveer 20 meisjes kunnen voorzien van voldoende uitwasbaar maandverband. Dolgelukkig waren ze en met veel gegiechel werd alles in ontvangst genomen.
We weten, het is een druppel op een gloeiende plaat, maar je moet ergens beginnen.
Volgend jaar hopen we weer meer meisjes gelukkig te maken.
Augustino hebben we naar de dokter gestuurd omdat hij ziek was. Hij wilde geen bier en geen sigaretje, dus het ging echt niet goed met hem. De werkers dachten dat hij malaria heeft. Daarop kunnen ze testen. Als dat zo is moet hij medicijnen krijgen. Maar als iemand geen geld heeft, dan ook geen medicijnen. Daarom hebben we tegen Augustino gezegd dat hij naar ons moet komen als hij medicijnen nodig heeft.
Dan gaat Annie weer mee naar de apotheek. Misschien zijn ze weer gratis.
Vanavond spelen we om 17.00 uur bingo met de leerkrachten. Daar kijken ze al dagen naar uit. We hebben voor iedereen pakketjes gemaakt met een overhemd, T-shirt, pen, zeep van het hotel,wat zakdoeken, pannenlappen.
Op deze manier heeft iedereen evenveel. Het is heel belangrijk dat alles eerlijk gebeurd en door het spelen van bingo hebben we dat in de hand.
Dus het wordt weer spannend om vijf uur.
Het is een lang verhaal geworden, maar als we de kans krijgen om op internet te kunnen, moeten we die met beide handen aannemen.
Woensdag 17 augustus
Weer even tijd om op internet te gaan.
We hebben het momenteel hartstikke druk. Vandaag zijn de vrouwen en Mon begonnen aan het schilderen van 20 schoolbanken en morgen komen er nog 29. Ze moeten allemaal twee keer gedaan worden en dat wordt een hele klus.
Wij wilden eigenlijk op zaterdag vrij nemen maar dat zit er niet in.
Dus we moeten ook nog overwerken.
Op zondagmorgen gaan we in het Mawenzieziekenhuis naar het werk van Ine en Maria kijken
Dat loopt ook voorspoedig. Maar de tijd dat we hier zijn wordt steeds korter. Er is zoveel te doen dat we elke uur pakken om aan het werk gegaan.
Na afloop van het werk gaan we naar het cafeetje met de werkers om een koud Kilimanjarobiertje te drinken en nog wat bij te kletsen.
Dat is altijd heel gezellig.
Meestal is het laat voordat we weer naar het hotel gaan.
Daar bestellen we eten en gaan ons douchen. Na het eten zijn we nog even op en daarna naar bed om op 7.00 uur weer op te staan.
Maar we ontvangen zoveel dankbaarheid en God bless you van de mensen hier dat het een genoegen is om hier te werken.
Er is een gigantisch tekort aan alles. Krijt, borstels, schriften, sloten en ga zo maar door.
Gisteren vroeg het hoofd van de school of wij op de deuren grendels met een hangslot wilden zetten.
Vandaag gekocht en laten zien of het goed was.
Vooral de grendels vielen in de smaak want ze waren van een grote kwaliteit en geen dief zou die de kapot kunnen maken.
De prijs van die grendels was € 1,75,
Zelfs dat luttele bedrag hebben ze niet.
De mannen zijn bezig om een soort van betonnen wasbakken te maken waar de kinderen hun borden kunnen wassen.
De keuken is al voorzien van water. Iedereen springt bijna een gat in de lucht. Hoe is het mogelijk.........water bij de keuken en wasbakken!!!
Fred is bezig om de keuken te verven. De buitenaanrecht
Het is maar goed dat het hier goed droogt want vandaag bezet met cement en morgen schilderen. Wij vinden het hier heerlijk weer, 26 graden maar de Tanzanianen klagen over de kou.
Ze hebben nog nooit zo' n koude winter gehad.
Maandagavond hadden we bingo met de leraressen. De spanning was te snijden. Omdat het hoofd nog les gaf, werd Ine aangewezen als Mr. Munissi. Gewapend met een stok zette ze zich neer, omdat Mr. Munissi meestal de straffen moet uitdelen. De leraressen kwamen niet meer bij van het lachen. Ze vonden het geweldig en gewapend met een tas vol praktische dingen konden ze naar huis.
Morgenavond hebben we bingo met de werkers en de vrouwen. Dat wordt weer net zo spannend.
Vrijdag om 17.00 uur hebben de leraren bedacht om een klein feestje te geven met drank en wat eten.
We hebben uitdrukkelijk doorgegeven dat we verzot zijn op vers fruit anders worden we helemaal volgestopt met Tanzaniaans eten waar we niet zo dol op zijn. Dat is meestal een taaie kip en bananen ofwel gebakken of gekookt in geitenbouillon. We hebben al vaker mogen genieten van deze gerechten.
De grootste kinderen zingen en dansen dan voor ons.
Heel erg leuk van hen om op die manier hun waardering te laten blijken.
Voorlopig zijn we weer even bijgepraat.
Aan het einde van de week proberen we weer om de website te kunnen bijwerken.
Zondag 21 Augustus
Het zit er weer bijna op.
De afgelopen dagen hard gewerkt om alles klaar te krijgen wat we willen hebben.
Afgelopen donderdag hebben we met de werkers bingo gespeeld. Omdat enkele vrouwen niet aanwezig konden zijn, hebben enkele van ons voor hun vrouwen gespeeld. Dat was natuurlijk lachen geblazen.
Ze hadden allemaal een mooie prijs en Pasco had de hoofdprijs. Dat was o.a. Een reiskoffer. Een van Mon waar de wieltjes vanaf waren. Die kun je hier toch niet gebruiken omdat de wegen ontzettend hobbelig zijn.
Een andere werker wilde wel naar Nederland maar toen hij hoorde hoe duur een ticket was, wilde hij mee in onze koffers.
Hij mocht van ons mee als hij in de koffer paste. Dat werd dezelfde avond geprobeerd. Het lukte bijna behalve zijn hoofd paste er niet in maar volgens de vele lachende toeschouwers ging het wel als we er een flink touw ombonden. Maar dat wilden we hem toch besparen.
Op vrijdag had het hoofd van de school, samen met het schoolbestuur en de leraren een afscheidsfeestje georganiseerd.
We werken nog wel op zaterdag en maandag maar dan kwam het niet zo goed uit.
Heel veel meisjes hadden, onder begeleiding van enkele trommelaars, traditionele Afrikaanse dansen ingestudeerd. Het was werkelijk prachtig en we werden er zelfs emotioneel van.
Traditionele Afrikaanse dansen
Daarna werden we uitgenodigd om te eten. Ondanks dat we gezegd hadden dat ze niet veel moeite moesten doen hadden ze toch weer uitgebreid gekookt. Het eten was heerlijk.
Daarna zongen ze voor ons het Tanzaniaanse volkslied en daarna wij het Wilhelmus en de Vlaamse leeuw.
Omdat zij Afrikaans gedanst hadden voor ons, besloten wij ook een typische Nederlandse dans voor hen te doen.
In polonaise met z' n allen, Afrikaans, Nederlands en Belg werd met veel overgave Mien waar is mijn feestneus gezongen. We maakten er veel gebaren bij en alle Tanzanianen deden mee. Het was geweldig. Ze konden er niet genoeg van krijgen. Dus werd besloten dat we ook nog Zak eens lekker door moesten doen. Omdat er geen elektriciteit is, was
het feestje al vroeg afgelopen.
Daarom zei het schoolbestuur ook dat ze graag volgend jaar elektriciteit wilden hebben. Dat hebben we al min of meer toegezegd.
Op zaterdag hebben we ook gewerkt want we moesten nog veel afwerken. De mannen hebben een stoep gelegd bij de school en de waterpomp.
De vrouwen en Mon hebben hard moeten werken om de 50 schoolbanken voor de eerste keer in de lak te zetten.
35 zijn er al voor de tweede keer gedaan. Dus nog 15 te gaan. Die komen maandagmorgen aan de beurt als we nog een halve dag gaan werken. Want 's nachts vliegen we weer naar huis.
Vanmorgen zijn we het naar het Mawenzieziekenhuis geweest om het werk van Ine en Maria te gaan bekijken. Zij hebben 3 separeercellen , een w.c.voor de staf en 4 bedden gerealiseerd. Polonaise met Mien waar is mijn feestneus
Ze hebben heel wat werk verricht. Daarnaast hebben ze ons heel vaak geholpen en daar zijn we erg blij mee want anders hadden we niet zo veel schilderwerk kunnen verrichten. Dames, bedankt.
We zijn ook nog naar de afdeling gegaan waar de vrouwen liggen die nog moeten bevallen en de afdeling waar ze al bevallen zijn.
We hebben iedereen kunnen voorzien van 2 mutsjes.
Het was schattig om al die klein baby'tjes te zien.
Vanmiddag hebben we om 14.00 uur een afscheidsfeestje met de werkers en de vrouwen.
We hebben voor wat versnaperingen gezorgd.
En dan zit onze vrije dag er weer op.
De nieuw aangelegde stoep
Het afscheidsfeestje met de werkers
Maandag 22 augustus
Onze laatste dag. De nieuwe schoolbanken. 50 in totaal.
Het afscheidsfeestje met de vrouwen en de werkers op zondagmiddag was heel gezellig. We hebben gedronken, wat geknabbeld en veel gezongen en gedanst.
Ze zouden op maandag allemaal weer terugkomen om nog een keer afscheid te nemen en onze werkkleding in ontvangst te nemen. Onze werkschoen waren al aan de verschillende werkers toegezegd. Daar zijn ze elke keer erg blij mee.
Op maandagmorgen moest er nog gewerkt worden. De 15 schoolbanken moesten nog voor de tweede keer geverfd worden, alle materialen moesten nog worden opgeruimd en nog wat laatste karweitjes gedaan.
We hadden een soort van sleutelbord gemaakt. Dat was hard nodig. Elke klas heeft een buitendeur. Dus alleen daarvoor hebben ze al 16 sleutels nodig. Dan nog de keuken, voorraadhok, poorten en kasten.
De hele dag ben je op zoek naar sleutels.
De helft van de sleutels van de klassen zijn kwijt en daarom hebben we de sloten vervangen.
Het sleutelrek
Nu hebben we een nieuw systeem ontwikkeld, op verzoek.
Aan elke sleutel hangt een label die 's morgens in het lerarenlokaal van de haak moet worden gehaald en 's avonds weer teruggehangen moet worden. Op die manier hopen we dat het in de toekomst beter gaat werken.
Bij twee klaslokalen die erg lekten, hebben we de ergste gaatjes in de golfplaten dichtgekit met siliconen. Dit is een noodoplossing want het dak zal in de nabije toekomst echt vervangen moeten worden.
Om 14.00 uur konden we vertrekken. Na afscheid te hebben genomen van het hoofd v.d. school, de leerkrachten en de kinderen konden we naar Moshi vertrekken waar we om 11.00 's avonds door de manager van het hotel naar Kilimanjaroairport werden gebracht.
Na een lange reis waren we op dinsdagavond om 23.30 weer thuis.
Moe maar heel dankbaar dat we weer zoveel hebben kunnen betekenen voor de mensen in Shirimatunda.
Wat hebben we allemaal kunnen doen met uw giften/ donaties.
Een klaslokaal kunnen voorzien van een systeemplafond en helemaal opgeknapt
2 klaslokalen voorzien van ramen en glas
De keuken aan de buitenkant helemaal bezet en geschilderd
Tussen de keuken en de voorraadkamer een stalen deur geplaatst en een raster voor het buitenraam
Waterleiding gelegd van het centrale punt op school naar de keuken. 70 meter
Een betonnen aanrecht gemaakt, buiten, waar de kinderen hun borden kunnen wassen
Een nieuwe stoep gelegd
50 schoolbanken laten maken en tweemaal geschilderd
Alle deuren van de klassen voorzien van een goede grendel en slot
5 schoolborden opgeknapt
Alle klassen voorzien van een grote prullenbak en vegers
De school voorzien van krijt, pennen en borstels
Daarnaast hebben we nog allerlei kleine klusjes gedaan die op dat moment dringend nodig waren.
Dus u ziet dat uw giften goed besteed worden en dat elke euro die u geeft bij het project terecht komt.
Op de foto´s kunt u met eigen ogen zien dat de school elk jaar weer een stuk opknapt en dat he tvoor de leerlingen en leerkrachten een betere en gezondere omgeving wordt waar met plezier gewerkt kan worden.
