8 Februari vertrekken wij weer voor 3 weken naar Tanzania.

We gaan met 4 personen. We gaan het restant van de omheining bij de Primaryschool afmaken. Daarnaast wordt in overleg met het hoofd van de school, Mussa, weer een andere ruimte opgeknapt.

We hebben er zin in

dinsdag 11 februari

Vandaag eindelijk op internet.

Na een lange maar goede vlucht gearriveerd zondag laat op de middag.

Voordat we een visum hadden waren we 4 loketten en 4 lange rijen verder.

Bij de douane hadden we gelukkig geen problemen. De chauffeur van het hotel stond al lang op ons te wachten.

Op maandag naar het project om iedereen te begroeten en te horen wat de plannen zijn.

We werden buitengewoon hartelijk ontvangen.

Natuurlijk moest eerst de omheining afgewerkt worden. In overleg met de directeur werd besloten om zijn kantoor te vergroten. De opslagruimte wordt bij het kantoor getrokken.

Daarvoor moet eerst de tussenwand gesloopt worden.

Vandaag was Henk jarig en dat hebben we bescheiden gevierd.

Op dinsdag wordt gestart met al het werk. 4 werkers en 1 nieuwe werker ( Bariki) die Mussa geregeld had, zijn weer present en er wordt hard gewerkt. De tussenmuur in  het kantoor wordt gesloopt. Dat geeft een berg stof. Het puin van de muur wordt weer gebruikt om het zand voor het kantoor te verharden.

Petra en Annie gaan aan de slag met de schoolborden. Ook worden de klassen van een verrassing voorzien omdat ze de klassen zo netjes hebben gehouden.

Na een lange, warme dag houden we om 17.00 uur op om in het cafeetje nog te genieten van wat koude pilsjes

Vrijdag 14 februari

Weer tijd om even bij te "praten" 

Het is warm hier. Wij kunnen ons niet voorstellen dat het weer zo slecht is in Nederland.

We zijn op alle fronten bezig. Er wordt 70 mtr. hekwerk geplaatst waarvan de palen al bijna staan. Morgen worden de laatste gezet. Daarna wordt met het gaas begonnen. Nog een heel karwei.

Ze hadden graag dat wij een pad aanlegden om vanuit de school naar de wc te kunnen. In het regenseizoen is het een grote modderpoel en al die modder wordt de klaslokalen en wc ingebracht. Het pad wordt voorzien van grove grint en aan de zijkanten worden randen van stenen gemetseld. De grint wordt gekocht bij Augustino, een van onze werkers. Die heeft in al die uren dat hij niet kon gaan werken grote stenen met een hamer kapot geslagen tot het grint was. En wel een vrachtauto vol. Wat een heidens karwei!!

Met het pad kunnen ze alles wat schoner houden. 

De vrouwen verven de poorten die vorig jaar aan de achterkant in de omheining zijn gezet en een aantal schoolborden worden opgeknapt.

Ze wilden graag dat wij weer een klaslokaal opknapten maar dat gaat niet lukken. Daarom wordt het kantoor van het hoofd onder handen genomen. Een tussenmuur wordt weggekapt zodat het kantoor uitgebreid wordt met de opslagruimte. Ongelofelijk hoeveel papierwerk daar lag. Mussa, de directeur, wil het allemaal uitzoeken. Dan heeft hij nog een mooi klusje.

De kapotte muren zijn opnieuw bezet en vandaag is de vloer gestort. Maandag kunnen de vrouwen aan de slag met verven en texen. Het kantoor gaat er weer piekfijn uitzien.

Zaterdag werken we een halve dag. Dat vinden onze werkers niet fijn want dan hebben ze ook maar een half loon.

Maar morgenmiddag willen we de stad ingaan en zondag gaan we een dagje naar Lake Challa. Dat ligt bij de Keniaanse grens. Een dag  ontspanning hebben we wel verdiend.

Als het goed gaat horen jullie volgende week meer van ons.

Dinsdag 18 februari

Na een lekker relaxweekend weer op maandag aan de gang. De laatste palen worden gezet zodat op woensdag gestart kan worden met het gaas. Een hele klus die wel enkele dagen gaat duren.

Het pad van de school naar de w,c, begint al echt vorm te krijgen. Aan de voorkant van de w.c.'s wordt het pad sterk verbreed zodat alle kinderen met zuivere voeten binnen kunnen. Een gedeelte is al bedekt door grind. Op woensdag wordt een vrachtauto vol opgehaald bij Augustino thuis. Dan kunnen we kijken hoeveel we nog bij moeten halen. Josef, onze meesterknecht wilde graag een rotonde en dus hebben we die ook gemaakt. We hebben besloten om in het midden van de rotonde een boom te planten. We willen er een officiële opening van maken met het doorknippen van linten enz. Alle kinderen worden getrakteerd op een snoepje.

Dat zijn er wel 1000. Gelukkig is dat hier niet zo duur.

Het kantoor van de directeur begint al vorm te krijgen. De muren worden getext. De onderdorpel van het raam moet vervangen worden omdat die is opgevreten door termieten. Overal kom je die beestjes tegen.

Voordat we naar huis gaan moeten we weer flink met de spuitbus vergif rond.

Het werken gaat heel gezellig. De mannen werken met plezier en werken meestal goed door. Als ze allemaal aan hetzelfde karweitje staan wordt er door hen flink afgekletst. Daarom verdelen we hen over verschillende karweitjes. En regelmatig horen we hen roepen:

"Niet mouwen maar doorwerken" en dat in onvervalst Riethovens dialect.

Na afloop van het werk worden er altijd nog wat biertjes gedronken in "ons" cafeetje.

Dan wachten ze tot de taxi er is voordat ze zelf naar huis gaan. Ze zijn veel te bang dat er iets met ons gebeurd.

Eten, douchen en nog even wat lezen en dan zit ook voor ons de dag er op.

Zaterdag 22 februari

De afgelopen dagen hard gewerkt aan het 180 meter lange grindpad dat vanaf de school naar de w.c.'s loopt. Het moet vrijdag klaar zijn want dan volgt de officiële opening. Voor het grindpad zijn in totaal ruim 4 vrachtwagens vol grind aangevoerd. En alles moet met de schop verwerkt worden. Met vlaggetjes van de Spar uit Riethoven hadden we het begin en eindpunt versierd. Bij het eindpunt hebben we bovendien een boom geplant. En wel in de rotonde die was aangelegd op de uitdrukkelijke wens van Josef, onze knecht. Hij was niet helemaal in zijn hum omdat zijn zoontje van ruim 1 jaar, Vincenti, ziek in het ziekenhuis lag. Omdat Josef geen letter Engels spreekt, legde hij met veel gebaren en geluid uit dat de kleine ernstige diarree had. Dat hadden we al vlug door. Gelukkig gaat het nu weer wat beter met hem.

Bij het hekwerk en het kantoor van de directeur wordt flink doorgewerkt.

Op vrijdag is dan de grote dag. alle kinderen staan bij het pad. Ze zijn al in de klas getrakteerd op een snoepje. Door honderden kinderen werd het volkslied van Tanzania gezongen. Elk kind zong uit volle borst mee. Het was geweldig om te zien en te horen. Na het zingen werd over het pad naar de"rotonde " gelopen en werd onder groot bekijks de boom geplant. Daarna was de ceremonie afgelopen.Waar zie en hoor je dat honderden kinderen en verschillende volwassenen uit volle borst het volkslied zingen voor een grindpad!!!!

Van vrijdag op zaterdag nacht zijn Jan en Petra, na 2 weken van hard werken, weer naar Nederland vertrokken. We missen ze.

Henk en Annie zijn nog een week hier om het kantoor en het hek helemaal af te werken.

Op zaterdag is er nog een halve dag gewerkt om het plafond in het kantoor gemaakt te krijgen en daarna is de stad verkend. Morgen wordt er niet gewerkt maar genieten we van een dag  rust.

We hebben niet genoeg werk voor 5 werkers en daarom wordt de laatst bijkomende, Bariki, ontslagen. Hij vindt het wel jammer want had het heel fijn  gevonden bij ons.

Woensdag 26 februari

Onze tijd hier begint op een eindje te lopen. We zijn nu bezig met het afwerken van een aantal dingen. Het gaas is aangebracht op het hekwerk en met binddraad vast gezet. Vandaag zijn de mannen bezig met het kappen van een gleuf om de plantjes in te zetten en een gleuf waardoor het water van het riviertje naar de planten wordt gevoerd.

Dat is een ingenieus bevloeiingsplan dat het project voorziet van het water uit het riviertje dat van de Kilimanjaro afkomt. Om de beurt kan door de bewoners aan de straat water worden afgetapt.

In de gleuf wordt kippenmest gegooid en dan de plantjes, die dit jaar door Ivon, een lerares van de dagopvang, worden geleverd. Zo schnabbelt iedereen wat bij om een extraatje te verdienen.

Op het "plein"van het grindpad hebben we een bord geplaatst met daarop: Jahoe plein". De Ja staat voor Jansen en de Hoe voor Hoeks.

Zomaar een grapje waar we veel lol om hebben. 

Josef was bezig om een buitenkraantje te maken. Maar het resultaat was niet alles. Daarom heeft Pasco een echt soort aanrechtje gemaakt waarop een emmer geplaatst kan worden zodat het van alle gemakken is voorzien. Morgen wordt er nog een kraantje opgemaakt en is de buitenvoorziening klaar.

Het  kantoor van de directeur Mussa is eveneens klaar. Wat eerst een rommelhok was, is nu een echt kantoor geworden. Volgens insiders het mooiste van Tanzania.

Zijn papierwinkel is al gedeeltelijk overgebracht en hopelijk ruimt hij een hele boel op. Wij kunnen ons niet voorstellen dat al dat papierwerk bewaard moet blijven.

Donderdag 28 februari

Vanavond hebben we met de 4 werkers bingo gespeeld. Het was weer feest voor hen. Sinterklaasavond was er niets bij! Er werd gepast en geruild met de kleding als dat nodig was.

Ze waren als kinderen zo blij. De hoofdprijs was een koffer die werd gewonnen door Augustino. In de koffers bewaren ze vaak de kleding. Die kon nog eens goed thuis komen!!!

juffrouw Olivia van de dagopvang kwam met een meisje , Neema naar me toe. Neema kan niet praten en het speeksel liep altijd in stralen uit haar mond. Daarom dacht iedereen dat ze geestelijk gehandicapt was. Dat bleek nu niet zo te zijn. Daar waren ze middels testjes achter gekomen. Het bleek dat haar tong vanaf haar geboorte, vast zat aan haar onderkaak. Ze kon een heel klein beetje haar tong uitsteken.

Eten en drinken ging heel moeizaam. Het praten was niet meer dan wat onverstaanbare kreten. Ze bleek 14/15 jaar oud te zijn en zat, dramatische gezegd, met een goed verstand gevangen in een onwillig lichaam.

Wat te doen was onze eerste vraag. We hebben Olivia met Neema naar het vlakbij  gelegen dispensarium gestuurd waar ze aan de dokters kon vragen hoe verder.

Die gaven haar een brief mee voor het hospitaal in Soweto. Daar had de dokter haar onderzocht en gezegd dat het mogelijk was om de tong los te maken.Dat zou nooit meer dan TS. 100.000 kosten ( 45,00). Daarvoor moest  ze naar het Mawenzie ziekenhuis in de stad. Dat gingen ze vrijdag doen.

Olivia belde me dat ze er geweest waren en dat ze weer doorgestuurd werden naar het KCMC een universitair ziekenhuis ook in de stad. Ze kwamen naar het hotel om het door te spreken. De ouders van Neema zijn heel arm en kunnen niets doen. Olivia was ook heel erg betrokken bij het meisje en wilde ook haar steentje bijdragen.

In de loop van volgende week gaat Olivia met Neema en haar moeder naar het KCMC. ze belooft ons goed op de hoogte te houden.

De nu geschatte kosten van TS.100.000 ( wat waarschijnlijk wel duurder zal worden) heb ik aan Olivia betaald met het verzoek om zoveel mogelijk Neema te helpen.

Zaterdag 29 februari

In de nacht van vrijdag op zaterdag weer terug gevlogen. Via Kigali in Rwanda waar we extra werden gecontroleerd vanwege het Corona virus.

Moe maar voldaan weer thuis waar we nog lang kunnen nagenieten.

Wat hebben we klaar gekregen.

+ 70 mtr. hekwerk gemaakt waardoor de school nu afgesloten kan            worden

+ Een klein kantoortje en een opslagruimte verbouwd tot een groot       kantoor voor de directeur. Mussa, 

+ 3 schoolborden opgeknapt

+ Een grindpad aangelegd van ongeveer 180 mtr. van de school tot            het           toiletgebouw ( 4,5 vrachtauto grind)

+ Een waterpunt buiten gemaakt bij de keuken van de dagopvang

+ 2 poorten geplaatst bij de ingang van de w.c. bij de kleuterschool

+ kraantje gemaakt  bij de kleuterschool ( water sprong zo uit de     muur)